(Stützpunkt Hendrik) Ook dit infanteriesteunpunt vernoemd naar het fort Frederik Hendrik, werd opgebouwd uit twee kleinere kernen. Van het oude Franse fort resteerden in de oorlog nog vier bastions met bijbehorende hoofdgracht. Hierop werden acht verdedigingswerken gebouwd. Aan de bovenzijde van het fort betrof dit een type: 607S en een stenen barak. In het talud van het zuidoostelijke bastion verrezen een manschappenbunker type: 607, een 607K en een waterbunker type: 194. Het talud in het zuidwestelijk bastion werd deels doorbroken om vrij schootsveld te geven aan de machinegeweerbunker type: 630. De twee nabij geplaatste werken dienden als onderkomen en bergplaats. Rond de hoofdgracht was een aarden wal gesitueerd met een buitengracht. In dit talud werd een bunker type: 112neu geplaatst. Een tweede bunker van dit type werd in de duinen nabij de kustweg gebouwd. (Bron: Ben Muller-Breskens onder beton).
Het bunker-type: Regelbau 112 neu, (Stand mit 6-Schartenturm) gelegen op een camping nabij Fort Frederik Hendrik.
In de nabije omgeving van dit oude Fort zijn nog tal van bijzondere objecten te zien,.. maar het paradepaardje is ongetwijfeld deze bunker met stalen koepel (met 6 schietgaten) voor 2 mitrailleurs. Het uiterlijk van de bunker werd, naast camouflage, tevens bepaald door de passieve afweerelementen. Bij een groot aantal bunkers werden de hoeken mooi afgerond, waardoor treffers hier minder uitwerking hadden.
Het uiterlijk van de bunker was in oorlogstijd van enorm groot belang. De bunker moest aan het oog van de tegenstander onttrokken worden, zodat de kans op goed gerichte aanvallen en bombardementen verkleind werd. Met het camoufleren van de bunker werd al begonnen wanneer de eerste bouwactiviteiten plaats vonden.
Het betreft hier een zware bomvrije St. bunker (“ständiger Ausbau“). Bunkers van gewapend beton met wand en dakdiktes van twee meter of meer, die werden geclassificeerd als bomvrij en een bomtreffer van 500 pond konden incasseren. De St. bunker is de karakteristieke Duitse bunker uit de Tweede Wereldoorlog.
De ontwerpen zijn veelal gestandaardiseerd, en uitgerust met vestingbouwkundige hoogstandjes, zoals speciale pantser-onderdelen (schietgaten, deuren, observatiekoepels, etc.) en communicatie-apparatuur. Elke krijgsmachtdeel (landmacht, luchtmacht en Marine) had haar eigen ontwerpen, toegespitst op de specifieke functies van het krijgsmachtdeel.
Bij de planning en bouw van stellingen werden deze ontwerpen echter veelvuldig uitgewisseld naar gelang de behoefte. De wens om de gehele Atlantikwall door middel van deze bunkers uit te bouwen is door gebrek aan arbeidskrachten, grondstoffen en tijd nooit verwezenlijkt.
De St. bunkers vormde de ruggengraat van de kustverdediging.
De situatie nu… De bunker staat op een pleintje, en bevind zich op camping Zuidwind.
De bunker is niet toegankelijk!.
Naast de ingang van de bunker bevind zich dit enorme schietgat voor de nabijverdediging.
Een in de muur aangebracht ventilatierooster.
