Stützpunkt (steunpunt) Groede bestond uit ruim 20 verdedigingswerken, waaronder bunkers voor het onderbrengen van manschappen, de opslag van munitie en plaatsen waar zwaar geschut kon worden ingezet. Daar zijn er nog 11 van over, allen met een eigen functie. Op het terrein was ook een ziekenzaal waar gewonden konden worden verzorgd. Elk Stützpunkt moest in staat zijn om, in elk geval tijdelijk een aanval te kunnen afslaan. Na de oorlog heeft de voormalige gemeente Groede de bunkers met aarde bedekt. Op deze plek kwam een vredig hertenkamp, tot in 2006 de gemeente besloot de bunkers weer uit te graven en zichtbaar te maken voor het publiek. Als soldaten van de Canadese 7de Infanterie brigade op (25 oktober 1944) de omgeving van Groede bevrijden, stuiten zij tot hun verbazing even buiten het dorp op een goed gecamoufleerd Duits ‘bunkerdorp’, onderdeel van de Atlantikwall. Het lijkt een gewoon dorp met straten en woonhuizen, maar in werkelijkheid is het een regionaal hoofdkwartier.
Een munitiebergplaats van het type 134 Munitionsunterstand I.
Dit bunkerontwerp stamt nog uit de Westwall periode (1936-1945) en werd later opgenomen in de Atlantikwall (1942 – 1945). De bunker is weer terug gebracht in de oude staat, en moest er voor de vijand uitzien als een echt huis!.
Met ramen en een deur natuurlijk.
De indeling bestaat uit een gallerij met 2 ruimtes waarin de munitie lag opgeslagen.
Ingang bunker.
Een blik in de gallerij die van twee kanten is te betreden.
Ruimte A waarin de munitie lag opgeslagen!.
En ruimte B dat net als ruimte A, deels onderwater staat.
De bouw van een gemiddelde bunker duurde tussen de 11 en 16 weken.., en dat is razend snel natuurlijk.
Deze werden gebouwd door de Organisation Todt, de Duitse organisatie die verantwoordelijk was voor de aanleg van de Atlantikwall. Toen de bunkerbouw in 1943 een hoogtepunt bereikte waren er maar liefst een half miljoen mensen werkzaam in de bezette gebieden.
.
