Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog werd op Terschelling een radarcomplex gebouwd bestaande uit meerdere bunkers. De Wassermann bunker, gesitueerd op een duin bij West Terschelling, was onderdeel van een enorm complex. De bunker bestond onder andere uit een grote radar die het vliegtuigverkeer richting Noord Duitsland in de gaten hield. Vanaf de bunker heb je een prachtig uitzicht op het plaatsje West-Terschelling. Wie de top van het duin beklimt en boven op de bunker gaat staan heeft uitzicht over de mooie rode daken. In de verte zie je de vuurtoren en de haven van het dorp. Wanneer we vandaag de dag naar de achtergelaten sporen kijken van de Duitse bezetter, dan vallen voornamelijk de grote betonnen constructies als eerste op. De zware Duitse luchtafweerbatterijen zijn op de Waddeneilanden en binnen de Festungen van de vier grote havens gebouwd. De batterijen op Vlieland en Terschelling zijn primair te beschouwen als de eerste luchtverdedigingszone van het land.
Een Vf post vermoedelijk voor observatie.
In de zomer van 1940, direct na de Duitse bezetting van West-Europa, begon de Duitse Kriegsmarine al met de bouw van kustbatterijen met de nodige infrastructuur (observatiepost, commandopost, munitiebunkers en zoeklichten) en versterkingen met het doel het scheepvaartverkeer voor de kust te kunnen controleren met licht tot zwaar geschut om de voorgenomen invasie van Groot-Brittannië te kunnen ondersteunen.
Na de Slag om Engeland in het najaar van 1940 werd de invasie van Groot–Brittannië afgelast; de Duitse oorlogvoering op de Balkan en in Rusland vanaf 1941 maakten de West-Europese kusten definitief van een offensieve tot defensieve frontlijn voor Duitsland. Vanaf dat moment werden plannen gemaakt voor de bouw van een samenhangend kustverdedigingsstelsel. De opdracht hiertoe werd gegeven op 14 december 1941.
