Het Landfront was gericht tegen aanvallen vanaf de landzijde op de vesting IJmuiden. De opbouw van de linie bestond uit een aaneengesloten rij versperringen met daarachter bunkers. In het duingebied bestonden de versperringen met name uit Höckerhindernisse. Dit waren rijen betonnen piramides die niet passeerbaar mochten zijn voor voertuigen en tanks. In het oostelijk deel van de duinen werd de linie gevormd door een tankmuur (Panzermauer) die uiteindelijk overging in een zigzag lopende tankgracht gevuld met water. Eén van de doorgangspoorten in deze verdedigingswal resteert nog. Het gaat om een zogenaamde Walzkörpersperre. Dit waren twee reusachtige kantelblokken waarmee men in een noodsituatie de weg kon afsluiten. Opmerkelijk dat deze moderne variant van de middeleeuwse stadspoort veel in Nederland is gebouwd, maar verder in Europa aanzienlijk minder aanwezig is. Bron: Hans Sakkers, Marc Machielse ( Fortress Books).
Op deze ‘Tobruk‘ stond een oude Franse Renault tankkoepel.
De betonnen constructie is makkelijk herkenbaar aan de zeshoekige of ronde plattegrond, en aan het mangat in het platte dak waarop een tankkoepel was gemonteerd. De opvallende naam is afgeleid van een plaats in Libië, waar deze bouwwerken in 1941 werden gebouwd door het Italiaanse leger. Het Duitse leger nam het model vanaf 1942 over in Europa.
De originele camouflage ( zand kleur ) is bij de ingang nog altijd zichtbaar!.
Het draadeinde voor de montage van de koepel is ook nog deels intact.