Het Landfront was gericht tegen aanvallen vanaf de landzijde op de vesting IJmuiden. De opbouw van de linie bestond uit een aaneengesloten rij versperringen met daarachter bunkers. In het duingebied bestonden de versperringen met name uit Höckerhindernisse. Dit waren rijen betonnen piramides die niet passeerbaar mochten zijn voor voertuigen en tanks. In het oostelijk deel van de duinen werd de linie gevormd door een tankmuur (Panzermauer) die uiteindelijk overging in een zigzag lopende tankgracht gevuld met water. Eén van de doorgangspoorten in deze verdedigingswal resteert nog. Het gaat om een zogenaamde Walzkörpersperre. Dit waren twee reusachtige kantelblokken waarmee men in een noodsituatie de weg kon afsluiten. Opmerkelijk dat deze moderne variant van de middeleeuwse stadspoort veel in Nederland is gebouwd, maar verder in Europa aanzienlijk minder aanwezig is. Bron: Hans Sakkers, Marc Machielse ( Fortress Books).
Locatie: IJmuiderslag, Bedding fur ( Flak ) 5 cm KwK anti-tankkanon.
De inmiddels verzande bedding waarin het geschut stond opgesteld.
Rondom waren nissen aangebracht waarin een handvoorraad munitie kon worden opgeslagen.
De bunkers van waaruit de verdediging van het Landfront actief plaatsvond. ( De Festung IJmuiden ) behoorde samen met Vlissingen, Den Helder en Hoek van Holland tot één van de zwaarst verdedigde havensteden van ons land. De verdediging van de monding van het Noordzeekanaal was van strategisch belang.
Het landfront van IJmuiden waarin deze bedding zich bevind is nagenoeg compleet!!.
