Het landgoed Schoonenberg met zijn fraaie landschapspark leek de Duitsers een ideale locatie voor een een hoofdkwartier. Het landhuis bood een riant onderkomen aan commandant en staf. In de zomer van 1942 werden huis en park gevorderd en omgedoopt tot Widerstandsnest 109, en voorzien van een groot aantal verdedigingswerken om het te beveiligen tegen beschietingen of bomardementen. Daartoe werden er onder zichtdekking van de oude bomen, vier bunkers en bijna veertig gemetselde verdedigingswerken gebouwd rond het huis. Hart van het complex waren twee commandobunkers van het type: 117a met een verzwaarde dekking van drie meter beton. In de nabijheid lagen twee manschappenbunkers, beide eveneens met drie meter dikke dekking. Aan de overzijde van de Driehuizerkerkweg lagen bijna dertig met aarde gecamoufleerde woonschuilplaatsen, garages en een keuken.
Hoofdkwartier Schoonenberg (Festungsstab) type: 117a
In het hart van het complex bevinden zich twee commandobunkers van het type 117a waarin de Duitse commandant van de Festung IJmuiden was gehuisvest. ‘Der Kommandant’ gaf leiding aan de Festung IJmuiden, en was één van de belangrijkste strategische onderdelen van de Duitse verdedigingslinie (Atlantikwall).
In totaal bouwden de Duitsers in de oorlogsjaren liefst 2.300 bunkers in en om IJmuiden. “Daarbij zitten dan wel ook de allerkleinste exemplaren, ook houten bunkertjes bijvoorbeeld. Het is niet precies te zeggen, maar naar schatting bestaan er daarvan nu nog 2 a 300.” Bron: Ruud Pols.
Schietgat voor de nabijverdediging.
Een 2e schietgat bevind zich binnen, pal tegenover de ingang ( Ingangsverdediging ).
