De Duitse Marine maakte van het Forteiland in de monding van het Noordzeekanaal een kernwerk van de Festung IJmuiden. De verdediging bestond uit een kustbatterij met drie geschutsbunkers van het (type: M 170) en drie manschappenbunkers (type: 656). De vuurleidingspost (type: 636) van de batterij stond bovenop het oude fort. Drie kanonnen, zes stuks pantserafweergeschut en zes zware machinegeweren, alle in bunkers , verzorgden de rondomverdediging. Het eiland zelf werd beschermd door twee granaatwerpers onder pantserkoepels en acht machinegeweren, opgesteld onder vier pantserkoepels. Het strandje aan de westkant van het eiland was versperd door een drakentandhindernis. Na 1945 verdween bijna tweederde van het Forteiland. Wat resteert zijn het oude fort en elf Duitse bunkers, waaronder twee geschutsbunkers, een kanonbunker (type: 671) en een bunker voor twee machinegeweren onder een pantserkoepel (644) die laatste is tegenwoordig het enige nog resterende exemplaar in Europa.
Het type: 631 voor een 4,7 cm Festungspak, aan de zeezijde van het eiland.
Dit in April 1942 vrijgegeven ontwerp kwam bij het verschijnen van het ( Winterausbauprogramm ) net van de teken tafel. De variant, type: 631 B, die later ook op het eiland gebouwd zou worden, verkeerde nog in het ontwerpstadium. In het ontwerp waren opgenomen: personeelsverblijf, munitiebergplaats, gassluis, nabijverdediging en de geschutsruimte. Evenals zijn voorganger, het type: 506, was er in het Kampfraum een opstelling voor de periscoop.
De beide geschutsbunkers op het Kernwerk werden deels uitgevoerd met muren van drie meter dik.
Het dak werd eveneens in deze dikte uitgevoerd. Om de standaard S.R. 9 periscoop te kunnen gebruiken die voor daken van twee meter geschikt was, werd op de plaats van de periscoopopstelling het dak uitgevoerd in slechts twee meter dik beton. De pantserstalen periscoopdoorvoer ontbrak, als alternatieve doorvoer werd er een stalen buis ingestort.
Het na de annexatie van Tsjecho-Slowakije in Duitse handen gekomen wapen, de Skoda Pilsen 4,7 cm Festungspak 36 (t), werd als anti-tankwapen in de Atlantikwall veelvuldig ingezet. Met een effectief bereik van bijna 1,5 kilometer was dit een geducht wapen tegen geallieerde pantservoertuigen. Afhankelijk van de gekozen munitie kon een pantser met een dikte van 85 mm gepenetreerd worden. Dit kon echter op slechts 200 meter afstand. de vuursnelheid van het wapen bedroeg 15 tot 20 schoten per minuut.
Bron: Ruud Pols & Leo de Vries ( Seefront IJmuiden ).
Plattegrond van een doorsnee ( type: 631 ) met of zonder aanpassingen.
