Ter verdediging van de monding van het Noordzeekanaal plaatste de Kriegsmarine een aantal kustbatterijen in de duinen. Ten zuiden van het kanaal was dat de Batterij Heerenduin. Ze bestond aanvankelijk uit een eenvoudige vuurleidingspost en een viertal open beddingen waarop het geschut stond opgesteld. Toen dat te kwetsbaar werd geacht, liet de Duitse marine de batterij voorzien van vier op een rij gelegen geschutsbunkers met in het midden een vuurleidingspost. De batterij omvatte nog een groot aantal lichtere gebouwen als onderkomens en bergplaatsen een kantine, een administratiegebouw, een keuken en een verbandplaats. Tegenwoordig zijn bijna alle bunkers te bezichtigen. In drie manschappenbunkers heeft het Bunkermuseum IJmuiden een expositie ingericht. Bedenk dat een groot deel van de bunkers die in de Festung stonden inmiddels onder het duinzand zijn verdwenen of gesloopt. Kort na de oorlog is alles van enige waarde uit de bunkers gehaald. Bron: Bunkergids (Geert-Jan Mellink).
De meest noordelijk gelegen geschutsbunker in de batterij.
Voor de bouw van de bunker was 760 kubieke meter beton nodig. Vanaf de geschutsruimte liep een korte gang naar een achteruitgang van de bunker. Aan beide zijden van deze gang bevond zich een ruimte voor opslag van een handvoorraad munitie.
Volgens de ontwerptekening van het Duitse leger, hoorde er aan de achterkant van de bunker een kleine uitbouw te zijn die ervoor zorgde dat je niet van achter de bunker, door de bunker heen naar de geschutsruimte kon schieten. ( Bron: P Harff & D. Harff ).
Blik op de schootsopening.
Jammer genoeg veel graffiti in de geschutsruimte.
