Ter verdediging van de monding van het Noordzeekanaal plaatste de Kriegsmarine een aantal kustbatterijen in de duinen. Ten zuiden van het kanaal was dat de Batterij Heerenduin. Ze bestond aanvankelijk uit een eenvoudige vuurleidingspost en een viertal open beddingen waarop het geschut stond opgesteld. Toen dat te kwetsbaar werd geacht, liet de Duitse marine de batterij voorzien van vier op een rij gelegen geschutsbunkers met in het midden een vuurleidingspost. De batterij omvatte nog een groot aantal lichtere gebouwen als onderkomens en bergplaatsen een kantine, een administratiegebouw, een keuken en een verbandplaats. Tegenwoordig zijn bijna alle bunkers te bezichtigen. In drie manschappenbunkers heeft het Bunkermuseum IJmuiden een expositie ingericht. Bedenk dat een groot deel van de bunkers die in de Festung stonden inmiddels onder het duinzand zijn verdwenen of gesloopt. Kort na de oorlog is alles van enige waarde uit de bunkers gehaald. Bron: Bunkergids (Geert-Jan Mellink).
Sokkel met draadeinden voor de montage van het 17 cm geschut.
Deze kanonnen waren zo erg kwetsbaar voor bombardementen, wat uiteindelijk de reden was geschutsbunkers te bouwen. Tussen de open bedding en het schelpenpad bevindt zich ook nog een klein stukje smalspoor dat bij de bouw van de bunkers werd gebruikt.
