Hoek van Holland heeft een rijke militaire geschiedenis. Het begon allemaal met het bouwen van het fort in 1881. Rond 1939 werden door het Nederlands leger de zogenaamde kazematten gebouwd, en tijdens de Tweede Wereldoorlog kwamen er in Hoek van Holland tal van nieuwe bunkers bij. Met namen in de omgeving van de Haakweg werd flink gebouwd. De oorlogsjaren 1940-1945 veranderden Hoek van Holland in een angstaanjagend dorp waar huizen waren dichtgetimmerd, gesloopt of bezet door de Duitsers. Een spookdorp waar grauwe bunkers de skyline domineerden, V1’s en V2’s in het luchtruim klonken, rondom 180.000 landmijnen werden gelegd en meer dan tienduizend dwangarbeiders te werk werden gesteld voor de Wehrmacht. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog moesten Duitse dwangarbeiders explosieven rond Festung Hoek van Holland opruimen. Daarna gingen Engelse en Canadese soldaten door met deze klus.
Anti-tankversperringen in de voormalige Festung Hoek van Holland. Drakentanden (Duits: Hockerhindernisse) Dit zijn piramidevormige betonnen obstakels die door de Duitsers in de Tweede wereldoorlog werden aangelegd als onderdeel van de Atlantikwall, met als doel het tegen houden van vijandelijke Tanks. De rijen drakentanden waren vaak een extra ondersteuning voor de tankmuur of voor zwakke plekken in de panzermuren. Ook dienden zij als alternatief voor tankgrachten, indien de grond niet geschikt was om tankgrachten te graven.
Door de eerste rijen lage drakentanden werden de tanks gelanceerd tot op de hogere drakentanden, waardoor de tanks zwaar beschadigd raakten en/of kantelden en er voor de overlevenden weinig anders opzat dan de tank te verlaten. De drakentanden zijn geen losstaande delen. Door een betonnen fundering zijn de voeten van de tanden onderling met elkaar verbonden. Dit geeft een zeer sterke constructie die ook zware voertuigen (tanks) kan stoppen.
De situatie heden ten dage!! ( Voorjaar 2018 ).
