Centraal in het noordelijk deel van de Festung Hoek van Holland en op veilige afstand van de kust ligt het Staelduinse bos. Het Duitse leger onderkende de voordelen van deze positie en bouwde hier twee hoofdkwartieren en een kleine artilleriestelling. Het oudste complex in het bos bestond uit een zevental dunwandige munitie-bunkers, mogelijk behorend bij de kustbatterij Vineta. Aan weerszijden van de weg naar deze bunkers verees het hoofdkwartier van een regiment infanterie en daarna van de commandant van de gehele Festung. De opbouw van het complex is opvallend. Een rechte weg deelt het complex in twee delen. Centraal lag de commandobunker (type 608) met aan de overkant van de weg een dubbele manschappenbunker (tweemaal type 501). De commandobunker vormde het middelpunt van een denkbeeldige cirkel, waarop drie munitiebunkers van het type 134, drie manschappenbunkers van het type 502, een hospitaalbunker (type 118c) en vier bakstenen bergplaatsen geplaatst zijn.
De bunkers in de Atlantikwall zijn grofweg te onderscheiden in drie catergorieen. De aard van het gebruikte bouwmateriaal en de dikte van muren en dak van de constructie vormden de criteria voor elke categorie. Feldmassige Ausbau ( Fa. ) Dit zijn bunkers opgebouwd uit metselwerk met wand en dakdiktes van 33 of 44 centimeter ( anderhalf of twee keer de lengte van een baksteen. Vaak werden deze werken ook uitgevoerd met een dak en vloer van beton.
Enkele werken uit de ( Fa. ) categorie.
