Centraal in het noordelijk deel van de Festung Hoek van Holland en op veilige afstand van de kust ligt het Staelduinse bos. Het Duitse leger onderkende de voordelen van deze positie en bouwde hier twee hoofdkwartieren en een kleine artilleriestelling. Het oudste complex in het bos bestond uit een zevental dunwandige munitie-bunkers, mogelijk behorend bij de kustbatterij Vineta. Aan weerszijden van de weg naar deze bunkers verees het hoofdkwartier van een regiment infanterie en daarna van de commandant van de gehele Festung. De opbouw van het complex is opvallend. Een rechte weg deelt het complex in twee delen. Centraal lag de commandobunker (type 608) met aan de overkant van de weg een dubbele manschappenbunker (tweemaal type 501). De commandobunker vormde het middelpunt van een denkbeeldige cirkel, waarop drie munitiebunkers van het type 134, drie manschappenbunkers van het type 502, een hospitaalbunker (type 118c) en vier bakstenen bergplaatsen geplaatst zijn.
Een klein munitiebunkertje aan de rand van het bos. ( type: 674 met het Baunr. 9319 ).
De munitiebergplaats leek qua vorm en binnenruimten sterk op de gevechtsschuilplaats type 668. Het werk behoorde tot een serie vereenvoudigde types, die in 1943 werd uitgegeven. In de munitie-bergplaats konden 2500 patronen voor 5 cm Pak of 1800 patronen voor 7,5 cm Pak in kisten worden opgeslagen. In verband met de specifieke functie ontbraken een gasfilterinstallatie en een kachel.
In de vleugelmuur is een Tobruk verwerkt.
In de Atlantikwall werden ervan dit type 120 stuks gebouwd.
Op het dak ligt een flinke omgewaaide boom.
Een dichtgemetselde Tobruk.
De ingangszijde ligt deels open.
Bron: C.N.J. Neisingh & Drs. J.R. Verbeek ( Duitse Bunkers in Het Staelduinse Bos ).
Een leuk informatief boekje!.
