Wie kent ze niet, een kleine groep bunkers langs de Maasdijk nabij ‘s-Gravenzande. Ze zijn voor vele de laatste zichtbare en tastbare restanten van de Duitse militaire aanwezigheid langs onze kusten. De bunkers behoren toe aan Widerstandsnest 34 H. Van hieruit kon zowel de Maasdijk als de naastgelegen tankgracht gecontroleerd worden. Het landfront waar deze locatie deel vanuit maakte was een duurzame verdediging tegen een aanval vanaf de landzijde. Het Duitse verdedigingsgebied rond Hoek van Holland, dat vanaf eind 1942 was uitgebouwd, werd een Verteidigungbereich genoemd. Dat wil zeggen, een sterk verdedigd gebied dat echter bij een eventuele aanval ondersteund moest worden door mobiele reserves die in het achterland gelegerd waren. In maart 1944 maakte Veldmaarschalk Erwin Rommel een inspectiereis langs de Nederlandse kust, en bezocht ook het in Westland gelegen ‘s-Gravenzande dat viel onder het commando van de Vesting Hoek van Holland.
” St. Type: 667 – Kleinst Schartenstand für 5 cm KwK “
The rest of the photos are still following! Under Construction.
-
- De bunker vandaag de dag.
-
- Deze is nog geheel intact, en graffiti vrij. Bijzonder is de ligging omdat deze nog steeds aan de oorspronkelijke tankgracht ligt.
-
- Ook is het door zijn ligging aan de Maasdijk misschien wel de meest geziene stelling van de Vesting.
-
- De scharte of ( schietopening ) met in dit geval een flankerende opstelling.
-
- Ingangszijde.
-
- Om direct inschieten te voorkomen was deze voorzien van een gebroken ingang.
Een prima beeld van een stelling aan de tankgracht waarbij overigens de begroeiing moet worden weggedacht. Het schootsveld was immers vrij gemaakt. Dit deel van de Maasdijk werd bestreken door een kleine geschutsbunker van het type 667. Deze werd ontworpen voor de statische vaste opstelling van een tankkanon ( Kampfwagen Kanone; KwK. ) met een kaliber van 5 cm ( Kw.K. L/42 of L/60 ).
Deze kanonnen waren vrijgekomen bij de herbewapening van de tanks van het type: Pz.Kmpfw. lll, toen bleek dat het wapen niet meer effectief werd geacht voor het gebruik aan het oostfront. Het wapen was echter nog wel bruikbaar om ingezet te worden tegen doelen met een lichtere bepantsering, zoals bijvoorbeeld landingsvaartuigen. De vuursnelheid was 15 – 20 schoten per minuut.
Aangezien het kanon normaliter in een tank geplaatst was, werd voor het gebruik in een bunker het wapen op een speciale sokkel geplaatst. De bunker voorzag in een schootsveld van 60, met een mogelijke elevatie van -9 tot + 15. De bunker stamt, net zoals het manschappenonderkomen ( type: 668 ) uit de serie van Kleinstande.
Deze serie was ontstaan als antwoord op het steeds schaarser worden van bouwmaterialen gedurende de oorlog. Door de bunkers uit te voeren in een minder zware bouwdikte van anderhalve meter in plaats van de gebruikte 2 meter, en het in dit geval weglaten van een gassluis en nabijverdedigingsruimte werden veel materialen bespaard.
Beschrijving:
Beschrijving:
Beschrijv
Beschrijving:
Beschrijving:
Beschrijving:
Beschrijving:
Beschrijving:
Beschrijving:
Beschrijving:
Copyright 2021 John Molenkamp
