(History) De Zeetoren is in de Tweede Wereldoorlog gebouwd op de oorspronkelijke eerste duinenrij aan het strand. In de zeventige jaren breidde het havengebied van Rotterdam zich uit tot in zee, waarvoor de eerste Maasvlakte is aangelegd. Het zand dat vrijkwam met het graven van de havens is gebruikt om voor de kust van Hoek van Holland een nieuwe duinenrij aan te leggen. Het nieuwe aangebrachte land is vernoemd naar de voormalige directeur-generaal van Rijkswaterstaat en heeft de naam “van Dixhoorndriehoek”gekregen. Het gebied bestaat uit opgespoten duinen die zich inmiddels ontwikkelen tot stuifduinen, de oorspronkelijke duinenrij en ertussen een vochtige duinvallei ter hoogte van het voormalig strand. Al snel na de Nederlandse capitulatie in 1940 vestigde het Duitse leger zich langs de Nederlandse kust. Bij riviermondingen bouwde de bezetter de eerste verdedigingswerken om onder meer de scheepvaartroutes te beschermen. Later zouden deze verdedigingswerken onderdeel worden van de beruchte “Atlantikwall” . De Atlantikwall was een verdedigingslinie die de Duitsers bouwden langs de Europese kust om een geallieerde invasie te kunnen weerstaan. De linie had een lengte van ruim 5000 kilometer.
Om geallieerde vliegtuigen en schepen te kunnen waarnemen bouwden de Duitsers een groot netwerk van Radarinstallaties langs de kust, waaronder ook de huidige Zeetoren. Op het oorspronkelijke dak stond een radar van het type: ‘Fu.M.O. Calais B’ met een waarnemingsbereik van 15 tot 20 kilometer. De toren is gebouwd omstreeks 1941 en kreeg de codenaam “Munze”. Na de oorlog is de toren op verzoek van de koninklijke Marine bewaard gebleven.
De bunker vandaag de dag!
Toen, vlak na de bevrijding! ( 1945 ).
Informatiebord bij de ingang van de toren.
Luchtfoto: Marc Vermeulen Photography .
