Het vredige kustplaatsje Quistreham-Riva-Bella, een strategisch punt bij de monding van de Orne en de toegang tot het Kanaal, was door de Duitsers omgebouwd tot Stützpunkt (fortificatie). Het grootste deel van de huizen aan de kust was met de grond gelijk gemaakt om plaats te maken voor een militaire vesting, compleet met een groot aantal bunkers, pantserstellingen, geschut, mitrailleursnesten en mortierstellingen. Op het strand zelf was hier een van de krachtigste batterijen langs de kust van Laag-Normandië ingericht. Hier stonden zes 155 mm kanonnen op betonnen geschutsbeddingen. Niettemin waren deze kanonnen bij gebrek aan kazematten ter bescherming tegen luchtaanvallen kort voor de landing landinwaarts verplaatst. Hoewel niets meer herinnert aan deze batterij, of aan de vele antitankstellingen die op deze plek stonden, vinden we achter de strandhuisjes nog verschillende overblijfselen van kleine verdedigingsbouwwerken. Ook de imposante vuurleidingspost met een hoogte van 17 meter is ontsnapt aan de sloop; hierin is nu het Atlanticwall Museum ondergebracht.
– ” D-Day 6 juni 1944. ” –
The rest of the photos are still following! Under Construction.
-
- Beroemde foto gemaakt tijdens D-Day. Geallieerden landing op het strand van Omaha Beach.
-
- Een bekend plaatje in veel boeken en films over D-Day. De invasie in Normandië op 6 juni 1944..
-
- Het casino uit de film ‘The Longest Day’ bij Ouistreham.
Drakentanden ( Duits: Höckerhindernisse ) zijn piramidevormige betonnen obstakels die door de Duitsers werden aangelegd in de Tweede Wereldoorlog, veelal als onderdeel van de Atlantikwall en Westwall, om vijandelijke tanks, die bijvoorbeeld via een oorlogsschip en daarna een landingsvaartuig over het strand aan land kwamen, in de duinen tegen te houden.
De rijen drakentanden waren vaak een extra ondersteuning voor de tankmuur van de Atlantikwall of voor zwakke plekken in de panzermuren. Ook dienden zij als alternatief voor tankgrachten, indien de grond niet geschikt was om tankgrachten te graven. Door de eerste rijen lage drakentanden werden de tanks gelanceerd tot op de hogere drakentanden, waardoor de tanks zwaar beschadigd raakten of kantelden en er voor de overlevenden weinig anders opzat dan de tank te verlaten. De infanterie (de mannen die te voet verdergingen) kon op deze manier gemakkelijk uitgeschakeld worden.
Overblijfselen van antitankverdediging (drakentanden) op het strand van Quistreham.
Copyright 2021 John Molenkamp.
